25 تیرماه سال جاری صالحه تجلی دانشجوی دکترای رشته پرستاری با موفقیت از رساله خود دفاع کرد.
به گزارش روابط عمومی دانشکده پرستاری و مامایی: صالحه تجلی دانشجوی دکترای پرستاری، از رساله خود با عنوان طراحی و روان سنجی ابزار سنجش توان مراقبتی مادر نوزاد نارس: یک مطالعه ترکیبی متوالی اکتشافی دفاع کرد. جلسه دفاع با حضور دکتر سرور پرویزی و دکتر عباس عبادی؛ اساتید راهنما برگزار شد.
دکتر صالحه تجلی ورودی سال 97 در تیرماه 1401 موفق به اخذ دکترای تخصصی در رشته پرستاری شد.

به همین بهانه مصاحبه ای با دکتر صالحه تجلی انجام شد:

چقدر به رشته انتخابی تان علاقه داشتید؟

حقیقتا در انتخاب رشته کنکور سراسری هیچ شناختی نداشتم. به این رشته وارد شدم و ادامه دادم تا پایان لیسانس. در طی دوران لیسانس واقعا دید خوبی پیدا کردم و سال سوم که بودم اگاهانه و با علاقه برای رشته مراقبت ویژه نوزادان خوندم. اون سال ها مراقبت ویژه نوزادان یه رشته اختصاصی بود و ازمونش هم جدای از ازمون کارشناسی ارشد پرستاری برگزار میشد.خلاصه با علاقه اومدم ارشد و همزمان بالین رو شروع کردم. پاییز سال ۹۶ واقعا در خودم احساس نیاز حس کردم که باید ادامه بدم. چند ماه بعدش، اردیبهشت ۹۷، ازمون دکتری دادم و خوشبختانه عضوی از خانواده علوم پزشکی ایران شدم. الان اول اول یه راهم و نقاط قوت و ضعف متعددی رو در رشته ام میبینم اما قلبا به رشته ام علاقه دارم و از مسیری که در اون قرار گرفتم رضایت دارم

 تمرکز اصلی در پژوهش شما چه بوده است؟

در این مطالعه تمرکز اصلی ما مادران دارای نوزاد نارس بود. زمانی که نوزاد زودتر از حد موعد یعنی زودتر از ۳۶ هفته و ۷ روز متولد میشه نارس تلقی میشه. نوزاد نارس نیاز داره در بخش     nicu بستری بشه و مراقبت های ویژه دریافت کنه و بعد از رسیدن به معیارهای ترخیص، مرخص میشه. مادرش که با بحران نارسی مواجه شده به عنوان مددجوی دوم ماست و مهم ترین مراقب برای نوزادش در منزل هست. در زمینه توانمندسازی مادران برنانه های متعددی وجود داره اما مقیاسی که بتونه توانایی اونها رو اندازه گیری کنه وجود ندارشت. ما در این مطالعه مقیاسی رو طراحی کردیم که بتونه توان مراقبتی مادر نوزاد نارس رو اندازه گیری کنه.

چه مقالاتی از پژوهش شما استخراج شده است؟

به لطف خدا و خوشبختانه تا به امروز ۳ مقاله از این تز استخراج شده. مقاله اول چاپ شده، مقاله دوم در فرایند چاپ و مقاله سوم هم در حال نگارش هست.

چقدر این رشته در زندگی و حوزه ی کاریتان تأثیر داشته است؟

رشته پرستاری باعث شد تا جایی که ممکنه همه جانبه به محیطم توجه کنم. این رشته من رو صبورتر کرد.به طور اختصاصی رشته نوزادان دیدگاه من رو مینیاتوری تر کرد. نوزادان خصوصا نوزادان نارس قدرت کلامی ندارن و حتی دامنه حرکتی بزرگسالان رو ندارن. در طی کار کردن با اینها یاد گرفتم چطور ببینم، که دیده باشم اونچه که نیاز اون هست رو. مثلا یادگرفتم دردش رو ببینم بدون انکه حرفی زده باشه. در این رشته شما یاد میگیری ضریف، حساس و دقیق باشی. از نشانه های کوچیک به سادگی نگذری، کل و جز رو با هم ببینی و با کنار هم گذاشتن همه این موارد در موقعیت تصمیم گیری کنی. وقتی این مهارت ها در شما رشد کنه در زندگی روزمره هم به گونه متفاوتی توانمند میشید. دوستان و خانواده هم عرض من رو تایید میکنن. البته عرض کنم من اول این مسیرم و همه این مهارت ها رو ندارم. اما تکامل رو در خودم حس میکنم و این رو مدیون این رشته هستم.

چه توصیه ای برای دانشجویان که در این رشته تحصیل می کنند دارید؟

به دانشجویان توصیه میکنم وجدان اخلاقی خودشون رو زنده نگه دارن. پیشنهاد میکنم با عشق و علاقه تلاش کنن و ضمن کار کردن،، کاراموزی رفتن، مطالعه کردن، پژوهش و .... لذت ببرن. به قول سهراب سپهری که میگه زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است.

برنامه شما پس از فارغ التحصیلی؟ 

قصد دارم اموخته هام رو در بالین و یا اموزش به کار بگیرم و به جامعه ام خدمت کنم.

سخن آخر؟

در طول تز دکتری یکی از بهترین تجربیات کار گروهی را تجربه کردم. به همین جهت از اساتیدم در تمام طول دوره دکتری، به خصوص اساتید راهنمای تز سرکار خانم دکتر پرویزی و جناب اقای دکتر عبادی بی نهایت ممنونم. هیات داوری محترم سرکار خانم دکتر حسن پور، سرکار خانم دکتر مریم رسولی، سرکار خانم دکتر بریم نژاد، جناب اقای دکتر پیروی، سرکار خانم دکتر سید فاطمی و پروفسور کنر که در طول این رساله با تمام دقت و حساسیت ما رو راهنمایی میکردن بی نهایت ممنونم. از پدر و مادرم دو معلم بزرگوار که در تمام طول زندگی و خصوصا طی اجرای رساله یار و یاوری بی چشمداشت برای من بوده اند ممنونم. مهم تر از همه خداوند رو شاکرم که من را در این مسیر قرار داد و لطف بیکرانش رو شامل من کرد. امیدوارم این پایان رو برای من آغازی مبارک رقم بزنه و بتونم اموخته هام رو درخدمت به جامعه ام به کار بگیرم.