1- چقدر به رشته انتخابی خود علاقه دارید؟

بنده از ابتدا که به رشته پرستاری وارد شدم شناخت کاملی نسبت به شرح وظایف و جایگاه این رشته در جامعه نداشتم. اما به مرور احساس تعهد و تعلق ویژه ای نسبت به این حرفه پیدا کردم. به طوری که برای یادگرفتن علم پرستاری و تکنیک های بالینی تلاش های زیادی رو به کار گرفتم و زمانهای زیادی رو جهت انجام پروسیجرها به بهترین نحو صرف کردم. برای یادگیری کتاب های زیادی مطالعه کردم و حتی از همان دوران کارشناسی، پژوهش در زمینه پرستاری رو دنبال کردم. معتقدم این رشته پتانسیل ها و ظرفیت های بسیار زیادی نسبت به سایر رشته ها داره، به عنوان مثال در زمینه های مختلف علمی، پژوهشی دارای جایگاه خوب و رو به رشدی هست. همچنین پس از دوران کرونا جایگاه بهتر و مهمتری در اذهان عمومی برای این رشته ایجاد شد و تعداد علاقه مندان به این رشته افزایش پیدا کرد.

2- تمرکز اصلی در پژوهش شما چه بوده است؟

با توجه به تجربه بالینی و آموزشی بنده در بخش های مراقبت از سرطان، در زمینه حمایت از خانواده های دارای عضو خانواده مبتلا به سرطان به کرات مشاهده می شد که این گروه از افراد در محیط های بالینی مغفول واقع میشدند. ضرورت آن احساس شد که در زمینه حمایت از مراقبین خانوادگی مخصوصا در زمینه نیازهای روانی و عاطفی آنها اقداماتی صورت گیرد. تیم تحقیق مداخلاتی رو که بر جنبه های روانی و معنوی مراقبین تمرکز داشت مورد مطالعه قرار داد و پیامدهای این مداخلات بر سوگ انتظار و یا فقدان پیش بین مراقبین خانوادگی فرد مبتلا به مراحل پیشرفته سرطان مورد بررسی قرار گرفت.

3- چه مقالاتی از پژوهش شما استخراج گردید؟

به لطف خدا و همچنین با راهنمایی اساتید بزرگوارم تا کنون دو مقاله از مطالعه استخراج گردید که مقاله اول سال گذشته در قالب پروتکل در مجله BMC Trials منتشر شد. مقاله دوم که مربوط به بخش کمی مطالعه بود در مجله BMC Psychiatry پذیرش شد. سه مقاله دیگر نیز از قسمت کیفی در دست انجام و طی مراحل ترجمه هست که ان شالله مراحل ساب میت آنها در روزهای آتی انجام خواهد شد. علاوه بر مقالات مستخرج از رساله تاکنون به تعداد ده مقاله در دوران تحصیل مقطع دکتری با کمک اساتید محترم و همکاران گرامی در مجلات بین المللی به چاپ رسانده ایم.

4- چقدر این رشته در زندگی و حوزه کاری تان تاثیر داشته است؟

این رشته در زندگی شخصی من و همچنین در تعامل با دیگران نقش بسیار موثری داشته چرا که پرستاری، تمرین گذشت، ایثار، صبر، وظیفه شناسی و از خودگذشتگی است، معتقدم ما پرستاران هر روز تلاش می کنیم در زندگی شخصی این صفات پسندیده اخلاقی را تمرین کنیم.

بنابراین من فکر می کنم پرستاری نه تنها یک رشته و شغل محسوب می شود بلکه کتاب جامع برای تمرین بهتر شدن، است.

5- چه توصیه ای برای دانشجویانی که در این رشته تحصیل میکنند دارید؟

بسته به روحیات افراد، این رشته از لحاظ بازار کار و استخدامی در کشور، موقعیت خوبی در آینده برای دانشجویان خواهد داشت. اما از تمام عزیزانی که وارد این حرفه میشوند تقاضا دارم که در ارتقا هر چه بیشتر شأن و جایگاه این حرفه تلاش کنند. با افزایش علم و آگاهی در زمینه پرستاری و پزشکی، شرکت در فعالیت های صنفی، فعالیت های آموزشی و غیره دانشجویان عزیز می‌توانند در رشد و بالندگی این حرفه مقدس سهم بسزایی داشته باشند.

6- برنامه شما پس از فارغ التحصیلی؟

با توجه به مسیر طولانی که در پیش هست، ادامه مسیر با فعالیت های آموزشی و پژوهشی در زمینه پرستاری و پیشبرد دانش پرستاری که به طور مستقیم با سلامت افراد و جامعه در ارتباط است، از اهداف بنده پس از فارغ التحصیلی هست،

 7- سخن آخر؟

دریافت مدرک دکترا صرفا رسیدن به قله های افتخار نیست بلکه شروعی تازه برای رسیدن به اهداف بزرگتر هست که باید سخت تلاش کرد و نا امید نشد. در پایان هم تشکر میکنم از همه عزیزانی که در این مسیر پر فراز و نشیب همراه و مایه آرامش بنده بودند، تشکر میکنم از پشتیبانی و همراهی صمیمانه اساتید بزرگوارم سرکار خانم دکتر سیدفاطمی که راهگشا و یاری گر من در این مسیر ناهموار بوده اند و با حسن خلق و فروتنی بنده رو کمک کردند و همچنین سرکار خانم دکتر نجفی که با راهنمایی های بی دریغشان بنده رو در انجام این رساله  یاری کردند.

امیدوارم این مصاحبه در تحول دانشجویانی که وارد این رشته شدند و به آینده در این رشته فکر می کنند، نقش بسزایی داشته باشه.