به گزارش روابط عمومی دانشکده پرستاری و مامایی: بیست و پنجم بهمن ماه سامان صابر دانشجوی دکترای پرستاری، از رساله خود با عنوان طراحی و بازپردازی زمینه الگوی عود در مددجویان ایرانی مبتلا به اختلالات روانی شدید دفاع کرد. جلسه دفاع با حضور دکتر مرجان مردانی و دکتر نعیمه سیدفاطمی؛ اساتید راهنما برگزار شد.
دکتر سامان صابر ورودی سال 96 در بهمن 1401 موفق به اخذ دکترای تخصصی در رشته پرستاری شد.

-چقدر به رشته انتخابی تان علاقه داشتید؟

خیلی، من از روز اول با علاقه و تعصب خاصی پرستاری رو انتخاب کردم چون وقتی در دوران دبیرستان مشغول به تحصیل بودم، بخشی از مراقبت ساده پدربزرگم در منزل به عهده من بود و میدیدم که پزشک و پرستار برای انجام امور درمانی و مراقبتیشون میامدن به منزل پدربزرگم. از همون زمان از ارائه خدمت به بیمار خوشم اومد و هر چی بیشتر در مورد این رشته پرس و جو کردم مزایای خوبی ازش شنیدم مثل بیکار نموندن، مثل داشتن خدمت سربازی در درمانگاه یا بیمارستان در قالب امریه و در صورت ادامه تحصیل داشتن شرایط برای هیات علمی شدن.
پس از اینکه وارد این رشته شدم از همون ترم­های اول ارتباط با بیمار و دادن اطلاعات در مورد بیماری و مراقبت هاشون رو دوست داشتم و دنبال می­ کردم، به طوری که با اینکه من همیشه در ارتباط با بیماران بودم در طول مدت کارآموزی­ ها، بعضی از مربیانم چون فقط می خواستن مارو ببرن در اتاق کنفرانس و دروس تئوری رو در بالین مرور کنن از دست من شاکی بودن که چرا به موقع در کلاس واقع در بیمارستان حاضر نمیشم. خلاصه بگم...، اینقدری برای رشته ­ام احترام قائلم و علاقه مند به رشته­ ام هستم و حال خوب بیماران برام مهمه که یک روز که کاراموزی داشتم ساعت اتمام کارآموزی من تا 12:30 ظهر بود اما بیماری که همراه نداشت و شدیداً مضطرب و ناراحت بود رو تا 7 شب تنها نذاشتم و عین یک پرستار پرایوت بهش خدمت کردم و همیشه بابت این فرصتی که در طول زندگی دانشجویی نسیبم شد خدا رو شکر می کنم. احساس می کنم اون روی معنوی این حرفه مقدس برای من هویدا شد و آرامش عجیبی پس از اون روز کاری طولانی و پر کار داشتم.

 -تمرکز اصلی در پژوهش شما چه بوده است؟

تمرکز اصلی بنده در رساله دکتری روی مسائل و مشکلات پیرامون عود مجدد در بیماران مبتلا به اختلالات روانی شدید بود که برگرفته از زمینه فکری من از چندین سال قبل از شروع دوره دکتریم بود که می خواستم بدونم چرا یک بیمار مبتلا به اختلال روانی شدید بارها و بارها میاد بستری میشه و نمیدونه دلیل این بستری شدن های مکرر چیه. حتی خود پرسنل درمانی هم وقتی ازشون در این مورد سوال می­ کردم یه سری دلایل کاملاً روشن و واضح رو بیان می­ کردن مثل دارو نخوردن یا نرفتن پیش روانپزشک جهت ویزیت، و همیشه احساس می­ کردم موارد مغفول مانده دیگری هم این مابین می تونه وجود داشته باشه که اگه شناخته یا تبیین بشه کمک کننده می تونه باشه حتی در حدی که حداقل یکبار کمتر بیمار حالش بد بشه یا عود مجدد رو تجربه کنه و به همین نسبت خانواده هم کمتر گرفتار این موضوع بشن که الحمدالله احساس می کنم به نتایج خوبی رسیدم و به شدت در صدد اجرای یافته ­های پژوهشم در بالین هستم به امید خدا.

-چه مقالاتی از پژوهش شما استخراج شده است؟

مقالاتی که از پایان نامه بنده استخراج شد یک مورد که به چاپ رسیده عوامل فرهنگی اجتماعی مرتبط با عود مجدد در بیماران مبتلا به اختلالات روانی شدید در بستر فرهنگی اجتماعی ایران هست، علاوه بر آن تحلیل مفهوم عود هست که در مرحله سابمیشن هست و طرح تحقیقاتی جدیدی منتج از پایان نامه تحت عنوان بهینه سازی مراقبت از بیماران مبتلا به اختلالات روانی شدید که در مرحله نگارش نهایی است. علاوه بر این موارد 3 مقاله هم از کارها و فعالیت های دوران آموزشی تحصیلم در مقطع دکتری به چاپ رساندم.

-چقدر این رشته در زندگی و حوزه ی کاریتان تأثیر داشته است؟

پرستاری از نظر من دشواری وظیفه است. یعنی اینکه ماهیت این رشته در کل سخت هست، اما در عین سختی کار از معنویتی به شدت پر رنگ و تاثیرگذار در زندگی شخصیمون بهره می­ بریم اگر پایبند به اخلاقیات باشیم و کار درست را در این زمینه و حرفه انجام دهیم. من بارها و بارها خیر و برکت این کار را در جای جای زندگی شخصیم لمس کردم و معتقدم به این موضوع که، آنجایی که ماها دست مددجویی که به شغل و حرفه من نیاز داره رو می ­گیریم و دعای خیر اون انسان بدرقه راه ما میشه، خداوند در عوض دست ما رو می­ گیره و باعث میشه معنویت این کار سخت با برکت و شیرینی خاصی به روح زندگیمون دمیده بشه.

-چه توصیه ای برای دانشجویان که در این رشته تحصیل می کنند دارید؟

علاقه، از خود گذشتگی، صبوری و متانت. واقعا توصیه می­ کنم به افرادی که دوست دارن در این رشته خدمت بکنند بگم اگر این موارد رو در خودشون میبینند یا اگر میتونن این موارد رو در خودشون تقویت کنن بیان سمت این رشته، در غیر اینصورت چیزی جز فشار کار و خدایی نکرده انجام غیر اصولی و غیر اخلاقی کارها دیده نمیشه از سمتشون که پیامدهاش هم برای اون افراد میتونه سنگین باشه و هم برای بیمارانی که به ما اعتماد میکنن و نیازمند به حرفه و کار ما هستن.

-برنامه شما پس از فارغ التحصیلی؟ 

بنده مشتاقانه به دنبال بازگشت به حرفه و محیط کار دانشگاهی و بالینی خودم هستم، با تجربیاتی که از این حدودا 5 سالی که از دوران تحصیلیم در مقطع دکتری بدست آوردم بیش از پیش علاقه مند و راغب به نقش آفرینی در سمت هیات علمی بالینی شدم و برنامه های جدید و قابل اجرایی متناسب با هدف­هام دارم که به لطف و توفیق الهی امیدوارم بتوانم اجرایی کنم و از منافع آن قدری احساس آرامش و مراقبت موثر را در دل بیماران مبتلا به اختلالات روانی شدید و اعضای خانواده آنها بیشتر بکنم و در صورت موفق شدن در این امور در حوزه مدیریتی گامی موثر در جهت بهینه سازی مراقبت از این بیماران در منزل به کمک سازمان های وابسته به این امر بردارم.

-سخن آخر؟

در پایان تشکر می­کنم از تمام اساتید دانشکده پرستاری ایران که در این دوره تحصیلم به بنده آموختن و باعث شدن به سطحی عالی تر در این حرفه و رشته مقدس برسم. از اساتید راهنمای اول و دوم خودم سرکار خانم ها دکتر مرجان مردانی حموله و دکتر نعیمه سیدفاطمی بزرگوار که با صبوری و متانت همیشگیشون بنده رو در این امر راهنمایی کردن کمال تشکر و قدردانی را دارم. و همینطور سایر ناظرین محترم داخلی و خارجی رساله خودم که باعث شدند که تا جای ممکن، کار بی نقص و عیبی را تحویل دهم تا از منافع آن تمام دانشجویان و خوانندگان بهره ­مند شوند.